Jodhaa Akbar

2008 Hindistan yapımı,3,5 saat film mi olurmuş dedirten ama bittikten sonra da bitmeyeydi iyiydi diye düşündüren bir film kendileri. Aşk entrika macera aksiyon tarih din komedi dram vs. herşey var. Hele aksiyon sahneleri favorim. Kılıç dersi mi aldılar yoksa dublör mü kullandılar diye düşünmekten alamadım kendimi. (Bu arada yarın ilk iş kendime bi eskrim kursu ayarlamak olacak) 
Aishwarya Rai yi daha önce Devdas da seyretmiştim sadece. Bu filmde de ordakinden bi farkı yoktu. Kıyafetler de aynı ztn. Setin birinden çıkmış dierine girmiş adeta. Belki de set de aynıdır. (Filmcity denen bi yer var sonuçta) Ha güzelliğini kıskanmakttan çatlamıyo muyuz? çatlıyoruz ama o ayrı tabi..
Hrithik Roshan için aynı şeyi söyleyemiyeceğim ama. Zindagi Na Milegi Dobaradan bambaşka. (o filmi izlerken bu kadar yakışıklı olduğunu farketmemiştim.Arkadaş fazlasıyla iyiymiş oysaki) 
Filme Amitabh Bachchan (bu isimler bu kadar karışık olmak zorunda mı??) sesiyle katkıda bulunmuş. Ha bi yerlerde yazmasa farkeder ya da önemsermiydim,tabiki hayır ama öğrendik bir kere saygılarımızı iletmeden geçmeyelim.Amitabh Bachchan yani adam sonuçta..Saygılar hürmetler..
Bu arada filmin ilk 2,5 saatlik kısmında kimseceikler ortaya atlayıp dans fln etmedi.Bi ara endişelendim başlarına bişey mi geldi acaba diye ama bi durum yokmuş neyseki.2,5 saat sonunda o geçen süreyi fazlasıyla telafi ettiler. Geri kalan zamanlarda şarkılar yine var tabiki ama kısa kısa bide danssız. Yalnız benim favorim yine Jawed Alinin şarkısı. Ne güzel bir sestir o..
Müziklere danslara oyunculara oyunculuklara falan filan deyindik bi konuya yanaşmamışız.Onunda dozunu tutturamazsak spoilera kaçabilir o yüzden uzak duruyorum. Siz izleyin ama ihmal etmeyin.

Don 2

Sanırım Don filminde eleştirdiğim konular sadece beni değil herkesi aynı şekilde etkilemiş ve herkes aynı eleştirileri yapmış ki Don 2 de o sahnelerin hiç biri yoktu. Çok daha fazla aksiyon çok daha fazla macera çok daha fazla zeka ürünü şey var Don 2 de. Daha Hollywood vari bir film olmuş. Ama çok daha iyisi. Sırf Don u izledim diye izlemiştim, hatta izlemesem mi diye çok da düşünmüştüm ama iyi ki izlemişim. Bana göre gerçekten kaliteli bir iş olmuş. Aksiyonun böylesini de kotarıyormuş işte Bollywood..

Zindagi Na Milegi Dobara

 "Herkesin hikayesinde biraz hüzün vardır."
Bu cümleyle yukardaki resmi birleştirince ortaya tam olarak Zindagi Na Milegi Dobara çıkıyor ki seyrine doyum olmuyor 2,5 saatin, insanı sıkacak bir dakikası  bile yok.  Bittiğinde keşke biraz daha devam etseydi dedirtiyor.
  Yapım Hindistan,oyuncular Hindistandan ama yer İspanya ki bu da filmi izlenir kılan bir diğer detay. İspanyanın mekanları, festivalleri, renkleri inanılmaz bir renk katmış filme. Müzikler de filmin temelini oluşturmamış. Bu sefer şarkıların yerini şiirler almış. Gereken yerde gereken duyguyu şiirlerle anlatmışlar. Ve kesinlikle harika olmuş. Şarkılar da var tabi ki yine.Tamamen dışlanmamış ama yeteri kadar. Hele İspanyolca ve Hintçe karışık Señorita harika ötesi. 
   Ama benim için en mükemmel sahneler kahramanlarımızın 3 farklı spor dalındaki denemeleri. Birinciyi izlediğimde büyülenmiştim ama diğerlerini de izledikten sonra hangisinin daha iyi olduğuna karar veremedim. 
   Filmin bana kazandırdıklarına gelince. Birincisi kesinlikle Farhan Akhtar. Daha önce yönetmen ya da yapımcı olarak görmüştüm ama bu sefer hem yazmış hem yönetmiş hem oynamış... Her şeyi olmuş filmin. Hayran kaldım kendisine. Büyük bir fanıyım artık. 
   Diğer kazanca gelirsek de "İnsan sadece öldükten sonra bir kutuya girmeli."

Don

Gül gibi aksiyon filmi yapmışsın,konu güzel,kadro güzel,aksiyon sahneleri güzel..Ne demeye o komediyi araya sokarsın ki. Shahrukh bi sahnede gözlükleri takıyo,sert sert bakıp karizmanın doruklarında dolaşıyo,bi sahnede önüne geleni artistik hareketlerle kırıp geçiriyo,sonraki sahneye geçiyosun bir bakıyosun kıçını sallaya sallaya dans ediyo. Ne oldu şimdi o karizma? Neden canına okudunuz. Aksiyon filmi yapıyorsanız bırakın öyle kalsın. Tamam Hint filmisin, şarkın türkün olsun eyvallah da dozu biraz kaçmış sanki. Ne gerek var o kadarına. Kaç kovala adam döv bunlara amenna da o kadar göbek atmak niye. Bunlar olmasa film gayet iyi. Oyuncular da iyi. Özellikle Priyanka Chopra dan gözlerimi alamadım. O nasıl bir güzelliktir. Neyse bir de Don 2 yi izleyelim bakalım. Bakalım onu nasıl bulcam. İnşallah bu kadar şarkı olmaz.Atlatarak izlemek zorunda kalıyorum ki hiç sevmem.

Kahaani

2012 Kuveyt yapımı, kendimi saf hissetmeme neden olan film.Bir kadın, kendisinden bir süre haber alamadığı  kocasını aramak için Londradan Hindistana gelir ve sonrası olaylar olaylar. Ama asıl olay filmin sonunda. Nasıl sürprizdir o öyle. Kendimi saf hissettiren de bu son zaten. 
Film genel olarak alışılagelmiş Hint sinemasından çok farklı. Müzikler, danslar, rengarenk kıyafetler yok denebilecek kadar az. Ama tanrılarını, festivallerini yine bir şekilde filme dahil etmişler. Hint sineması sadece romantik komediden şarkıdan türküden ibaret olmadığını,, her türün altından kalkabileceğini gayet iyi göstermiş yine..

Jab We Met

2007 Hindistan yapımı. Başrollerde Kareena Kapoor ve Shahid Kapoor.(Akraba olabilirler mi acaba? ) Kareena dan her ne kadar hoşlanmasam da izlediğim her filmini beğeniyorum ne hikmetse. Shahidi ilk kez izledim ama film biter bitmez diğer filmlerini de arşivime ekledim. Yorumlara baktığımda kimilerinin, Kareenanın Shahidin ablası gibi göründüğünü,bu yüzden ikilinin birbirine yakışmadığını düşündüklerini gördüm. Düşününce haklılık payları var gibi sanki ama abartılacak kadar değil. Kareena, rolüyle aradaki farkı yeterince kapatmış bana göre. Ben filmi beğenerek izledim. Bu yaşımda anlıyorum ki benim sevdiğim tarz bu.Romantik Komedi. Eylemlerim devam etsin o zaman..